Μια νέα εποχή.
Η «Μπάρσα» επιστρέφει στο Champions League με νωπή τη μνήμη δύο ετών κατά τα οποία η οικονομική κρίση του συλλόγου επιδεινώθηκε και κατέληξε να επηρεάσει τους πυλώνες του ίδιου του συλλόγου. Ο σύλλογος είχε πάντα προϋπολογισμό για να φτάσει στα προημιτελικά της διοργάνωσης, οπότε το να μην περάσει τον προκριματικό γύρο δύο συνεχόμενες χρονιές ήταν ένα σημαντικό οικονομικό πλήγμα. Η ζωή μετά τον Μέσι ήταν πολύ δύσκολη τόσο οικονομικά (λόγω της μειωμένης ελκυστικότητας για τα εμπορικά σήματα του κλάμπ σε έναν σύλλογο που δεν είναι πλέον το νούμερο ένα στον κόσμο) όσο και από αθλητική άποψη.
Η ομάδα χρειαζόταν μια ανανέωση για την οποία ήταν απαραίτητη μια σημαντική οικονομική επένδυση. Ο Λαπόρτα τόνισε τη δηλητηριασμένη κληρονομιά του Μπαρτομέου για να πάρει το νεύμα να συγκεντρώσει χρήματα και να τα χρησιμοποιήσει για να φτιάξει μια ομάδα που θα του επέτρεπε να ξαναβρεί το δρόμο προς τη νίκη.
Δεδομένης της μεγάλης ανανέωσης του Λαπόρτα, έχουν μείνει λίγοι παίκτες που υπέφεραν εκείνες τις βραδιές που σίγησαν τους οπαδούς. Ήταν μια ομάδα ικανή για πολλά, αλλά σάπια στο εσωτερικό της και η ανανέωση έχει αρχίσει να εξαφανίσει τις παθογένειες που βύθισαν την ομάδα σε μια μαύρη φάση.
Η Ευρώπη περιμένει να ξαναβρεί τη νέα «Μπάρσα». Την «Μπάρσα» του Τσάβι, του Πέδρι, του Γκάβι, του απίθανου Γιαμάλ. Αυτήν που θαμπώνει, που κερδίζει ή και χάνει αλλά που ποτέ, μα ποτέ δε θα καταλήξει να γίνει ρεζίλι στα μάτια φίλων και εχθρών.