Η πρόσφατη σοκαριστική υπόθεση στη Λεμεσό, όπου πατέρας καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλάκισης για τον βιασμό της 11χρονης ανάδοχης κόρης του, καταδεικνύει αδυναμίες του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου και την ανάγκη για δραστικότερα μέτρα, υποδεικνύει ο βουλευτής της ΔΗΠΑ Μιχάλης Γιακουμή ο οποίος ζήτησε από τις υπηρεσίες της Βουλής να ετοιμάσουν πρόταση νόμου προς δύο άξονες: την επιβολή του μέτρου του χημικού ευνουχισμού σε καταδικασθέντες για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων και την επιβολή της ποινής της ισόβιας κάθειρξης για οποιοδήποτε άτομο καταδικαστεί για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου χωρίς δυνατότητα αναστολής ή πρόωρης αποφυλάκισης.
Για το θέμα μίλησαν στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση ο νομικός Αχιλλέας Αιμιλιανίδης, ο εγκληματολόγος Ανδρέας Καπαρδής και ο ψυχίατρος Γιώργος Μικελλίδης.
Οι ποινές
Όπως αναφέρει ο νομικός Αχιλλέας Αιμιλιανίδης, έχουν τροποποιηθεί πρόσφατα οι ποινές για την σεξουαλική κακοποίηση, υπενθυμίζοντας ότι από το 2020, το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης δια διείσδυσης είναι κακούργημα και υπόκειται σε δια βίου φυλάκισης.
Σχολιάζει ότι πολλές φορές οι ποινές δεν είναι αποτρεπτικές ή δεν είναι αυτές που θα ανέμενε κάποιος να είναι, είναι κάτι το οποίο συμβαίνει και πρέπει να συζητηθεί μέσα από το δικαστικό σύστημα για τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει, στη βάση και των στοιχείων από την Αστυνομία.
Προσθέτει ότι ο χημικός ευνουχισμός εφαρμόσθηκε σε μερικές πολιτείες της Αμερικής και δοκιμαστικά σε μερικές πολιτείες της Ευρώπης.
«Είναι δύσκολο να κρίνει κάποιος την αποτελεσματικότητά του, καθώς συνιστά έναν περιορισμένο αριθμό ορμών, αλλά δεν δίνει αποτελέσματα στην εγκληματικότητα, εξηγώντας ότι ήδη έχει μπει σε μια μεταμέλεια.»
Όσον αφορά τον εθελοντικό χημικό ευνουχισμό, αναφέρει ο κ. Αιμιλιανίδης ότι το πιο προχωρημένο μοντέλο που εφάρμοσε η Γερμανία, κρίθηκε από το 2012 από την Επιτροπή Πρόληψης Βασανιστηρίων και απάνθρωπης μεταχείρισης, ότι συνιστά απάνθρωπη μεταχείριση των συγκεκριμένων κρατουμένων αφού ναι μεν είναι εθελοντικός, ωστόσο δεν είναι ελεύθερη η επιλογή τους.
Ο κ. Αιμιλιανίδης αναφέρει ότι θα πρέπει να εξεταστούν τα μέτρα τα οποία μπορούν να περιορίσουν το φαινόμενο, καθώς ο χημικός ευνουχισμός έχει πολύ αμφιλεγόμενη κρίση, χωρίς να έχουμε έγκυρες μελέτες που να πιστοποιούν ότι έχουμε αποτελέσματα.
Το ψυχογράφημα των παιδόφιλων
Ο ψυχίατρος Γιώργος Μικελλίδης, αναφέρει ότι η παιδοφιλία είναι μια ψυχική διαταραχή, όπου ένα άτομο νιώθει σεξουαλική έλξη προς ανήλικους και συνήθως μιλάμε για την προεφηβική ηλικία.
«Το να υπάρχουν σεξουαλικές φαντασιώσεις και ορμές δεν κάνουν έναν εγκληματία, εφόσον δεν προβαίνει σε οποιαδήποτε εγκληματική πράξη», επισημαίνει ο ψυχίατρος.
Προσθέτει ότι δεν έχουμε σημαντικά αποτελέσματα μέσω ψυχοθεραπείας ή φαρμακευτικής αγωγής καθώς καταγράφονται βελτιώσεις όσον αφορά στον έλεγχο των παρορμήσεων μέσω φαρμακευτικής αγωγής και τη μείωση των σεξουαλικών ορμών, ωστόσο πολλά από αυτά τα άτομα δεν θα επισκεφθούν ψυχίατρο.
Σημειώνει επίσης ότι δεν υπάρχει αρκετή βιβλιογραφία για να δούμε αν έχουμε αποτελέσματα από την εφαρμογή του χημικού ευνουχισμού και σχολιάζει ότι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι αποτελέσματα θέλουμε να έχουμε.
Ο ψυχίατρος επισημαίνει ότι είναι αναστρέψιμη η διαδικασία και αν αυτό το άτομο σταματήσει να λαμβάνει την αγωγή, είτε ενέσιμη, είτε σε μορφή χαπιών, οι σεξουαλικές ορμές θα επιστρέψουν στην προηγούμενη κατάσταση.
Όσον αφορά τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές που παρατηρούνται, ο γιατρός αναφέρει ότι υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που όντως μια φορά προβαίνουν σε μια πράξη, σημειώνοντας ότι η επανάληψη είναι ένα χαρακτηριστικό των ανθρώπων που προβαίνουν σε εγκληματικές πράξεις, ιδιαίτερα όταν παρουσιάζεται ψυχιατρική διαταραχή.
Η αποφυλάκιση
Ο εγκληματολόγος Ανδρέας Καπαρδής θέτει επί τάπητος το θέμα αποφυλάκισης καταδικασθέντων, εξηγώντας ότι μετά την απόφαση για επιβολή ποινής, επεμβαίνουν άλλοι παράγοντες, όπως η καλή διαγωγή και η αίτηση για αποφυλάκιση.
Ο κ. Καπαρδής τονίζει ότι το δικαστήριο θα πρέπει να έχει την εξουσία να ορίσει την ελάχιστη ποινή που πρέπει να εκτίσει ο καταδικασθέντας πριν αποταθεί στο Συμβούλιο Αποφυλάκισης, καθώς η σοβαρότητα της ποινής είναι καλύτερα γνωστή στον δικαστή που επιβάλλει τη συγκεκριμένη ποινή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Αναφέρεται και στην έννοια της επικινδυνότητας, σχολιάζοντας ότι οι ποινές έχουν τιμωρητικό χαρακτήρα αλλά και αποτρεπτικό.
Θέτει επίσης το ενδεχόμενο να αξιολογείται εμπειρικά το άτομο με εξέταση αναλόγως της αντίδρασής του σε διάφορα ερεθίσματα.
Κληθείς να σχολιάσει την πρόταση νόμου ο Βουλευτής της ΕΔΕΚ Ανδρέας Αποστόλου, τονίζει ότι θα πρέπει η πολιτεία να είναι αμείλικτη σε τέτοιου είδους εγκλήματα και θα πρέπει να επιβάλλονται αυστηρές ποινές, με τον κ. Αποστόλου να σχολιάζει ότι είναι μια καλή ευκαιρία να ανοίξει η συζήτηση ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων.
