Κάποτε κάποιος είπε κάτι σοφό: «Η αγάπη είναι απλώς μια λέξη μέχρι να έρθει κάποιος και να της δώσει νόημα». Και αυτό είναι η βάση της θεωρίας που θέλει να ερωτευόμαστε τρεις φορές στη ζωή μας, με την καθεμία να εξυπηρετεί έναν πολύ διαφορετικό σκοπό, την οποία θα αναλύσουμε παρακάτω:
1. Παραμυθένια αγάπη
Συχνά ο πρώτος μας έρωτας είναι όταν είμαστε μικροί, στο σχολείο. Είναι ο ιδεατός έρωτας, όπως στα παραμύθια που διαβάζαμε όταν ήμασταν παιδιά. Τον εξιδανικεύουμε και πιστεύουμε ότι θα διαρκέσει για μια ζωή. Αυτή η αγάπη προσεγγίζει περισσότερο αυτό που θέλει η κοινωνία ή οι γονείς μας παρά τι θέλουμε εμείς. Δεν έχει σημασία αν δεν αισθανόμαστε καλά μέσα στη σχέση ή αν βρίσκουμε τον εαυτό μας να «πνίγει» τα δικά μας θέλω για να την κάνουμε να δουλέψει, γιατί βαθιά μέσα μας πιστεύουμε πως έτσι υποτίθεται ότι πρέπει να είναι η αγάπη. Ο τρόπος που φαίνεται η σχέση μας προς τα έξω είναι πιο σημαντικός από αυτό που πραγματικά νιώθουμε. Σε αυτόν τον τύπο αγάπης, το πώς μας βλέπουν οι άλλοι είναι πιο σημαντικό από το πώς αισθανόμαστε.
2. Περίπλοκη αγάπη
3. Ώριμη αγάπη
Και η τρίτη είναι η αγάπη που ποτέ δεν βλέπεις να έρχεται. Εμφανίζεται συνήθως στην ζωή μας, όταν είμαστε έτοιμοι να τα παρατήσουμε. Ερχεται εκεί που δεν το περιμένουμε και δεν συνάδει με αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως ιδανική αγάπη. Δεν φαίνεται να είναι τέλεια. Είναι η σχέση που μας ταρακουνά αρκετά, γιατί δεν την είχαμε σχεδιάσει ποτέ. Αυτή είναι η αγάπη στην οποία ερχόμαστε κοντά με κάποιον και απλά ταιριάζουμε. Δεν υπάρχουν ιδανικές προσδοκίες σχετικά με το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρεται ο άλλος και δεν υπάρχει πίεση στο να γίνουμε κάποιοι άλλοι από αυτό που είμαστε. Είναι η αγάπη που την νιώθουμε εντάξει. Είμαστε απλά αποδέκτες για αυτό που είμαστε πραγματικά. Αυτού του είδους η αγάπη μας διδάσκει να είμαστε αληθινοί και ότι μια σχέση δεν χρειάζεται να είναι τέλεια.